1947-1984
Lata II wojny światowej znowu przerwały tę działalność. Po wojnie w 1947 r. decyzją Ministra Sprawiedliwości ponownie powołano na stanowisko dyrektora zakładu dr P. Suchana, który miał dokonać reorganizacji zakładu po latach wojny. Uruchomiono szkołę - gimnazjum ogrodnicze i średnią szkołę rzemiosł budowlanych, organizowano kursy dla opóźnionych w nauce.
W latach sześćdziesiątych nastąpiła kolejna zmiana na stanowisku dyrektora. Nowy dyrektor Jan Domański (były wojskowy) wprowadził innowację w działalności placówki. Jedną z nich był pomysł utworzenia grupy wychowawczej w warunkach wolnościowych. Wychowankowie mieli przyuczać się do zawodu w zakładach przemysłowych w warunkach wolnościowych. Od 1959 r. taka grupa rozpoczęła szkolenie w zakładzie „Wifama” w Łodzi. Wychowankowie zamieszkali w przyzakładowym hotelu, do zakładu poprawczego w Studzieńcu oddawali 40% wypłaty. Uczęszczali do szkoły podstawowej. Za dobre wyniki w nauce i umiejętność oszczędzania zarobionych pieniędzy mieli szansę trafić do grupy wolnościowej o zminimalizowanym nadzorze wychowawczym. Wychowankowie pracowali w tym systemie w wielu różnych zakładach na terenie Łodzi. Eksperyment ten stał się wzorem dla pracy z młodzieżą nieprzystosowaną społecznie w całym kraju. Końcowym efektem tego programu było stworzenie w 1963 r. w Łodzi Ośrodka Szkolenia Zawodowego Młodzieży na bazie studzienieckich grup wychowawczych. W 1971 r. został on przekazany do Zakładu Poprawczego w Konstantynowie Łódzkim (Ignacew).
Kolejna zmiana systemu wychowawczego nastąpiła w latach 70-tych, kiedy dyrektorem placówki został Józef Zakrzewski. Wprowadzono grupy zainteresowań: wojskową, regionalną, artystyczną, harcerską. Zrezygnowano z systemu progresywnego, nieletni zostali zaangażowani do wielu prac na terenie placówki, jak i w środowisku lokalnym. Kontynuowano tradycje drużyny harcerskiej „Nieprzetartego Szlaku”. Jej akcje o zasięgu ogólnopolskim świadczą o wymiernych efektach pracy resocjalizacyjnej.
